SKILABOÐ TIL ÞINGHEIMS: LESTUR Í FRÍINU.

Hve oft höfum við íslendingar ekki rekið okkur á í 1100 ára sögu fámennrar þjóðar, að við skiptum litlu þegar risarnir deila. Eins gott að halda sig í hæfilegri fjarlægð og halda sínu, þ.e. auðlindum eins og vatni, jarðorku og fiskimiðum okkar.  Með þær auðlindir þurfum við a.m.k. ekki að svelta aftur eins og þjóðin þurfti í lok Móðuharðindanna þegar Danakonungur sendi enga mataraðstoð né hjálp til halda íslendingum. Reyndar skil ég ekki af hverju börnin okkar þurfa enn að læra dönsku í íslenskum skólum, en það er annað mál.

ESB er bandalag þjóða þar sem unnið er að hagsmunum þeirra stóru, sjaldnast þeirra litlu. Persónulega tel ég að innganga í ESB myndi skila minna en meiru þegar á heildina er litið. Það heyri ég einnig oft, þegar ég spyr farþega mína (starfa sem leiðsögumaður) á ferð um Ísland hvort Ísland eigi að ganga í ESB. Oftast fæ ég svarið nei og það frá norðurlandabúum og Bretum. Nokkrir bretar hafa fullyrt við mig að bresk menning sé orðin flöt og að við íslendingar ættum að halda vel í  menningarauðævin og okkar sérstöðu svo sem íslenskuna. Einnig að við ættum aldrei að storka því að gera menningarauðævi okkar flöt. Sannarlega segi ég að aldrei skal ég kjósa já við ESB.